Level three offence

De eerder genoemde brandoefening vond niet alleen plaats in het gebouw waar ik woon, maar ook in andere gebouwen zijn de bewoners ruw uit hun slap gewekt. Dat dit zeer serieus genomen moest worden bleek later. Verder waren nieuwe ontwikkelingen rond mijn huisgenoot en stond deze week in het teken van de wat meer sportieve activiteiten.

Een Canadese en Oostenrijkse jongen wonen in de Castle Hall, het gebouw vlak bij mijn overgezellige appartementencomplex. Op dezelfde vroege ochtend als ik met mijn slaperige hoofd buiten stond, ging ook daar het brandalarm af.
Een uitleg over het brandalarm is hier wel even op zijn plaats. Binnen het gebouw zijn twee verschillende brandalarmen. De ene gaat af wanneer het hele gebouw op afbranden staat, de andere wanneer er rookontwikkeling binnen het appartement is. Dit laatste alarm heeft een vreemde regel. Wanneer er geen brand is moet de voordeur van het appartement dicht blijven want anders gaat het alarm binnen het hele complex af en hierop staat een boete van $500,- , geen misselijke straf natuurlijk.
Anders dan ik, ik liep namelijk direct naar buiten zonder verder na te denken, besloten deze jongens even vanuit het raam te kijken of er andere mensen buiten stonden en zijn ze daarna naar buiten gelopen. Dat naar buiten kijken bleek echter geen slimme zet. De volgende dag lag er een brief klaar waarin ze werden verzocht zich te melden voor het “Residence Court” want zij zouden hun appartement niet verlaten hebben en alleen vanuit het raam naar buiten hebben gekeken. Op vrijdagmiddag werden ze daar verwacht, dus alom grappen tijdens een avondje stappen op donderdagavond want het zou wel met een sisser aflopen.
Niet dus, welkom in regeltjesland! Ze hadden het appartement binnen zes minuten moeten verlaten en kregen een “level three offence”. Even voor de beeldvorming, level four is het bezit van wapens, mishandeling of aanranding, gevaarlijke jongens dus. Ik zal het hele systeem verder niet proberen uit te leggen, maar een volgende overtreding van de regels kan grote gevolgen hebben zoals verwijdering van de campus. Uiteraard zijn de grappen nu helemaal los. De jongens kennen het hele reglement uit hun hoofd en voor elke potentiële overtreding staat een straf klaar.
Daarnaast is het een leuk chantagemiddel. Tijdens een avondje in de bar werd mijn gedeelde kamersituatie nog eventjes besproken en werden de nodige grappen met mij uitgehaald. Op dat moment pakte ik mijn mobieltje er maar even bij en liet ze zien dat het telefoonnummer van Residence Service als snelkeuze klaar staat. Meteen was er die angstige blik en was het gewenste respect weer aanwezig. Ok, ik zal eerlijk blijven en toegeven dat ik na de opmerking vooral een berg gelach heb gehoord.

Wat mijn huisgenoot betreft is er ook een nieuw hoofdstuk toe te voegen. “De hard werkende Indische student en zijn zoektocht naar vrouwelijk schoon”. Dit laatste gebeurde uiteraard door tijdgebrek niet in de kroeg, maar op mijn laptop. Omdat hij niet over een eigen computer beschikt had ik hem toegestaan mijn computer te gebruiken. Nadat mijn virusscanner aangaf een ”vreselijke virus” gevonden te hebben ging ik op zoek naar de bron. Dit ging vrij makkelijk door even te kijken in de geschiedenis van Internet Explorer. Een flinke lijst met vieze-filmpjes-sites kwam hierbij te voorschijn. Einde oefening uitlenen van mijn laptop natuurlijk want ook op het downloaden van porno staat een straf onder het hoofdstuk “Level two offence”
Nadat hij met dezelfde nacht ook eens op een serieus potje snurken trakteerde vond ik het tijd worden om een verzoek in te dienen om een ander appartement te krijgen. Ook dit gaat via regeltjes en ik moest een gesprek aanvragen met mijn Residence Life Coördinator. Even gebeld en een afspraak gemaakt voor de volgende dag. Ik heb daar de situatie uitgelegd en verteld dat ik een lichte slaper ben, mijn huisgenoot snurkt en ik behoefte heb aan wat meer privacy. Daarop besloot zij mijn formulier te ondertekenen zodat ik officieel was toegestaan het formulier in te leveren. Geen idee wat ik er verder van moet verwachten, want na een aantal mensen te hebben gebeld bleek het vrijwel onmogelijk hier uitsluitsel over te krijgen en kan ik alleen maar afwachten. Alsof mijn huisgenoot het begrepen heeft is het gesnurkt hierna ineens verstomd en is mijn nachtrust weer op peil. Verder brengt hij zijn tijd vooral door in bibliotheek en zit hij hier alleen maar hard te studeren in slaapkamer.

Deze week ook eens begonnen met wat lichamelijke inspanning om de gezellige avondjes te verwerken. Op de Olympic Oval ben ik er achter gekomen dat ik toch niet de nieuwe Rintje Ritsma ben. Wel erg leuk om een paar rondjes te rijden op een van de snelste ijsbanen van de wereld en als student gratis toegang.

Ook werd ik uitgedaagd om een potje squash te spelen. Ongeveer twee uur gespeeld en een Canadees van de baan geslagen, maar helaas bleek Thomas uit Oostenrijk te sterk en kon ik de Nederlandse eer niet hoog houden. Natuurlijk vraagt dit om een revanche en na een avondje in de Den staat er nu echt iets op het spel. De verliezer is de persoon die zijn zangtalent mag tonen op de komende karaoke en de winnaar ontvangt een pitcher bier. Dit laatste moet met de Canadese woekerprijzen niet onderschat worden.
Daarnaast lid geworden van de skiclub voor $5,- want die hebben een redelijk goede aanbieding voor een skitrip in november. Afgelopen vrijdag was de meeting in de Den met gratis eten en drinken. Omdat ik eerst een bespreking had voor het basketbalteam kwamen Hilde en ik wat laat aan op deze bijeenkomst. Bij het drinken van een biertje werden vergezeld door Quirijn, een Nederlandse jongen die we eerder eens waren tegengekomen. Helaas waren zijn opgedane vrienden niet echt geslaagd. Nadat een van hen ongeveer een half uur lang aan het zeuren was dat hij seks wilde met Hilde, was het leuk geweest. De skiclub was toch niet helemaal wat wij er van verwacht hadden.

Daarnaast had de IBSA, de studentenvereniging voor internationale studenten aan de Haskayne School of Business, een (hiking)tripje naar Banff georganiseerd. Voor $30,- inclusief vervoer, diner en één gratis consumptie kon dit geen slechte deal zijn. Bergschoenen weer uit de kast gehaald en vol goede moed op pad. 22 Graden aan een strak blauwe hemel is natuurlijk het beste weer wat je kunt hebben op zulke dagen en met twee traditioneel gele schoolbussen gingen we op pad. Onderweg gezien dat Canadezen best idioten zijn, want een luid toeterend busje kwam langsgereden en een blik naar links gaf uitzicht op een behaard achterwerk van een idioot, ook een goede morgen!
De hike was niet bepaald spectaculair. Deze had ik in de regen al eens afgelegd en met een groep van 90 mensen is het eigenlijk gewoon file lopen. Het plaatsje Banff vind ik weinig bijzonder. Het is heel kitch en alleen geschikt voor de echte toerist die op zoek is naar een “I survived the Rockies” T-shirt nadat deze in een touringcar door het gebied zijn vervoerd.

Dus dan maar een biertje drinken in een van de pubs. Het diner was een rommelig buffet waarin de rij vakkundig werd omzeild door de grote pizzadoos maar in z’n geheel naar de tafel te halen. Als Mozes niet naar de berg komt, komt de berg wel naar Mozes. Alles bij elkaar wel voldoende voer naar binnen kunnen werken en voor de schamele dertig dollar mag er natuurlijk niet geklaagd worden.
Daarna werd het nachtleven van Banff opgezocht. Om negen uur kwamen we aan bij de eerste club waar ik de naam alweer van vergeten ben. De verlichting op standje “closing time” en zachte loungemuziek zijn niet echt de gangmakers. Na het nuttigen van het gratis biertje en een half uurtje hangen kwam de boel voorzichtig los. De DJ was gearriveerd en her en der werden mensen de dansvloer opgesleurd om hun kunsten te laten zien. Natuurlijk werd mijn passieve gedrag niet getolereerd en was ik ook het bokje. Sowieso zal ik nooit fantastisch dansen maar met drie druppels alcohol zijn mijn heupen zeker niet gesmeerd. Enigszins houterig geprobeerd het dansfestijn te ontsnappen, maar een aantal keer werd ik dan weer teruggesleurd. Een geforceerde plaspauze werd uiteindelijk ingelast om een iets te fanatiek dansende Thaise af te schudden. Later doorgegaan naar een andere club en toch weer een erg leuk avondje gehad. Op de terugweg naar de bus was ik een Mexicaans meisje stoer aan het vertellen dat ik nog wel een woordje Spaans kon. Natuurlijk werd dat direct even getest en viel ik door de mand.
Daarna de bustocht terug naar Calgary die uiteraard nog even werd onderbroken voor een gevalletje “frikadel met slagroom” oftewel overgeven in de bus.

Deze zondag eens even lekker uitgeslapen en het park opgezocht om te genieten van de zon. Het weer is namelijk omgeslagen van een aantal dagen met een graad of 3 naar 24. Heel onvoorspelbaar allemaal.
In het park de Lonely Planet doorgespit en voorzichtig plannen gemaakt om met auto te huren en een lang weekend de bergen in te gaan. Ik wil graag weer de bergen in een paar leuke avondjes aan het kampvuur doorbrengen.