Extreme (cold) ski team

Na de hoge temperaturen van de afgelopen dagen, is de winter nu echt van start gegaan. De campus is weer wit en de temperaturen liggen rond de -20 graden, waarbij het ’s nacht ongeveer -30 is. Dit betekent dat de tunnels nu echt gebruikt gaan worden om de verschillende gebouwen op de campus te bereiken.

Afgelopen dinsdag was er een bijeenkomst waarbij het 40-jarig bestaan van de overkoepelende organisatie voor technologisch onderzoek werd gevierd. Hierbij werden diverse fantastische onderzoeken gepresenteerd en waren diverse bedrijven uitgenodigd. Zelf had ik helemaal niets te zoeken op deze bijeenkomst, maar gratis eten en drank waren overtuigend genoeg om me mee te laten slepen door iemand die er wel heen moest. Allereerst maar eens een rondje gelopen, wat te eten gescoord en glas wijn gepakt, prima begin. Wel lastig dat een aantal mensen al direct gingen vragen wat eigenlijk mijn studie was en welk onderzoek ik deed. Dat werd een slap verhaal ophangen en dat ik nogal wat kansen zag om meer relatie te hebben tussen technische innovatie en business. Een aantal presentaties en drank later was het natuurlijk tijd voor netwerken. Diegene waarmee ik was, was nog op zoek naar een stageplaats, dus ik moest mezelf even vermaken. Hele interessante gesprekken gevoerd over de meest ingewikkelde onderzoeken waarvan ik compleet niets begreep. Gelukkig wist ik nog wel op de juiste momenten “yes” en “very interesting” te roepen.

Ik had me voor dit weekend als doel gesteld om weer te gaan skiën in de Rockies. Helaas waren de reacties van andere studenten wat lauw en kwam er niet echt een trip uit, maar een dagje skiën in Olympische park in Calgary. Klinkt heel interessant, maar is in feite niet meer dan alleen een heuvel. Totdat Kevin, mijn huisgenoot, vertelde dat hij naar Sunshine Village ging en dat er waarschijnlijk nog wel een plekje vrij was in de auto. Na wat over en weer gebel, was het geregeld. Deze huisgenoot bevalt me dan ook een stuk beter dan de vorige!
Zaterdagochtend om 7:40 werden we opgepikt door Bryan in een enorme truck. Ski's op het dak en de rest van de spullen in de kofferbak. We moesten nog even een ander meisje oppikken en daarna konden we richting Sunshine Village, het skigebied vlak naast Banff.
Tijdens de autorit bleek dat Bryan niemand uit de auto kende, maar de vriend van Kevin 2 dagen daarvoor was tegengekomen tijdens een vak programmeren of zoiets. Ze hadden alletwee zin om te skiën en zo werd de auto langzaam opgevuld met onbekenden. Overigens erg relaxte lui allemaal. Kevin werd de idioot van de dag want hij weigerde een skibroek te dragen terwijl het -20 was.

Bij het uitladen van de spullen kwam ik er snel achter wat -20 betekent. Skikleding aantrekken betekent een half uur koude handen en een beslagen skibril is binnen een minuut keihard bevroren. De skibril heb ik dan ook onder de handendroger ontdooid, waarna ie doodleuk weer besloeg. Dit ging niet werken, dus ik heb voor $30,- maar een goede met dubbele lenzen gekocht.

Sunshine Village bleek al snel een enorm mooi skigebied te zijn. Drie verschillende bergen en veel verschillende routes. Het meerendeel is met diepe sneeuw, iets waar ik helemaal niet gewend aan ben. Na een paar warm-up runs, ging ik met Bryan verder skiën. Op een gegeven moment had hij een leuke route bedacht die over een enorm moeilijk stuk ging. Het gekras van de ski's over een rots, ging door merg een been en ik schatte dat ik een aardig bedrag moest betalen bij het inleveren. Dit keer had ik weer geluk, geen controle van de ski’s toen ik deze terugbracht.

Ondertussen kwam de zon voorzichtig doorzetten en ondanks -20, bleef ik redelijk warm.
De rest van de dag heerlijk door de poedersneeuw geskied en genoten van het fantische uitzicht. Om 15:30 was iedereen weer helemaal kapot en gingen we terug richting de auto. Bryan vroeg ons om vooral wakker te blijven, want iemand moest tegen ‘m blijven praten om wakker te blijven. Dankzij een fantastische sightseeing trip in Calgary kwamen tegen 6 uur aan op de universiteit en was het tijd om afscheid te nemen van Bryan en de vriend van Kevin. Bryan heeft overigens al aangekondigd langs te komen in Nederland, want hij komt deze zomer waarschijnlijk naar Europa.

’s Avonds kreeg ik een smsje van Joanne of ik zin had om met haar en een vriendin mee te gaan om sushi te eten in downtown Calgary en ondanks dat ik al een snelle pasta had gegeten, had ik nog wel zin in lekker eten. Nadat ik opgepikt was bij m’n appartement glibberden we naar het centrum en kon er weer heerlijke en goedkope sushi worden besteld. Joanne en haar vriendin vonden het nog even leuk om foto’s te maken. Het personeel van de sushibar vond het daarbij gepast om traditionele kleding aan te reiken. Tja, daar sta je dan compleet voor paal...

Voor zondag had ik met Graham afgesproken om naar het Olympic Park te gaan, want ik had m’n huurski’s nog staan en het is maar 10 minuten rijden van de universiteit. Hij had een meisje van z’n studie meegenomen en ik had Erik ook nog gevraagd. Die vond het te koud om naar buiten te gaan, dus bleven we met z’n drieën over. Na een anderhalf uur skiën waren we allemaal bevroren en moesten we even opwarmen. Later in de lift kwam het plan om een extreme skiteam op te richten, waarbij we alleen ga skiën bij temperaturen lager dan -20. Ik twijfel toch nog een beetje over mijn lidmaatschap....

(foto's komen nog)

Go Flames Go!

Na een heerlijk weekendje skiën waren de spieren wel even aangeslagen. Daarom in plaats van beoefenen, nu maar eens sport kijken.

Dinsdagavond was het tijd om kennis te maken met de nationale sport, ijshockey. De weg richting het stadion was erg makkelijk te vinden. Door simpelweg de rood gekleurde stroom mensen te volgen, kwamen we aan het stadion. Daar werd het een stuk ingewikkelder. Op de kaartjes stond een heleboel informatie, behalve diegene die we nodig hadden om richting het goede vak te gaan. Na een keer of 10 vragen werd eindelijk duidelijk waar we heen moesten, helemaal omhoog. De skitrip bleek hierbij nog aardig in de benen te zitten, want de spieren protesteerde heftig bij het beklimmen van de vele traptreden. Ondertussen was het licht uit en begon de hele show rond de wedstrijd. The Calgary Flames speelde tegen het Amerikaans St. Louis, dus uiteraard werden de volksliederen gezongen door de dochter van één van de prominente leden.
Daarna was het tijd voor de wedstrijd. Na drie minuten al een doelpunt voor The Flames en het publiek schreeuwde het uit “GO FLAMES GO”, heerlijke sfeer! Vrij kort daarna kwam het mooiste wat ijshockey te bieden heeft, de gedoogde vechtpartij. Na een harde overtreding op iemand van The Flames, gingen de handschoenen uit en werd er een ouderwets potje geknokt. Nadat er een paar klappen waar uitgedeeld, vonden de scheidsrechters het leuk geweest en moesten de twee spelers naar de strafbank.
Verder bleef de wedstrijd erg vermakelijk en The Flames liepen makkelijk uit naar een 3-0 voorsprong. Opvallend blijft toch het grote contrast met de Europese sporten. De sporten hier hebben een veel hoger amusementgehalte en alles lijkt een stuk professioneler.

Het was ook weer even studietijd deze week. Op donderdag een paper inleveren en ik kwam er toevalligerwijs achter dat ik een mid-term had. Uiteraard had ik alweer diverse afspraken gemaakt, dus was er geen tijd om te leren. Dan maar ouderwets er doorheen bluffen, want dit is toch een van de vakken die niet overgenomen wordt door de Erasmus Universiteit. Dus zonder ook maar het boek aangeraakt te hebben op weg gegaan naar het tentamen. Moet eerlijk zeggen dat het me niet tegenviel. Ik verwacht dat er wel een “B” uit moet komen rollen.
Nadat ik donderdag ruim voor de deadline mijn paper had ingeleverd, was het weer tijd voor weekend. Nadat ik even naar de sportschool was gegaan om wat inspanning te leveren, werd ik meegevraagd naar een sushi-tent. Ik was enorm verbaasd over de prijzen, want voor nog geen 25 Euro hadden we voor drie personen sushi en een drankje. Nadat we allemaal flink hadden gegeten, bleef er nog aardig wat over. Hiervoor werd uiteraad, naar Canadese tradiditie, een doggy-bag gevraagd. Als enige niet-Canadees in het gezelschap, werd ik aangewezen om dat de volgende dag als lunch te eten. Geslaagd voor de integratiecursus!

Vrijdagavond werd een avondvullend diner bij een van m’n Canadees/Aziatische vrienden. Eerst even boodschappen halen bij TNT, een enorme winkel in Aziatisch eten. Normaal gesproken haat ik de grote winkels hier, maar deze had echt een heel goed assortiment. Een enorme afdeling met verse vis en nog levende schelpdieren/krabben. Als voorgerecht kreeg ik gestoomde oesters en zo ging het nog wel een aantal gangen door. Na ongeveer 4 uur eten was de maag echt vol. Naast de geweldige maaltijd werd er ook originele Chinese groene thee geserveerd. Na een redelijk ingewikkeld proces onstaat er dan een wat bittere, maar ook hele pure theesmaak.

Om de culinaire verschillen nog maar even te benadrukken, ben ik zaterdag met een aantal studenten gaan eten in een Perzisch restaurant. De avond ervoor was redelijk laat geworden, dus deze avond na een paar drankjes met de C-train naar huis gegaan.

Ook leuk om even te vermelden is het wisselende weer in Calgary. De winter was de afgelopen weken behoorlijk ingetreden, met als gevolg temperaturen van rond de -10. Deze week was het echter tijd voor een warme wind, ook wel chinook genoemd. Temperaturen van + 10 graden en alle sneeuw op de campus is ondertussen gesmolten. De truien blijven op dit moment dan ook meestal in de kast en een T-shirt met winterjas is voldoende om warm te blijven. De komende week gaat het weer koud worden. Voor dit weekend wordt een hoogste temperatuur van -18 verwacht. Winter in Canada....

Skiën

Nadat de eerste sneeuw een aantal weken geleden was gevallen, begonnen de eerste nerveuze trekjes bij de die-hard wintersporters al naar voren te komen. Dit weekend was het dan zo ver, een lang weekend skiën in Lake Louise.

Voordat het weekend echt van start kon gaan, moest echter eerst wat dingen uitzoeken voor mijn master in Nederland. Ik kreeg een wat verontrustend mailtje over vakken die ik in november/ december in Nederland zou moeten volgen om gebruik te kunnen maken van de januari-instroom. Een mailtje richting de Erasmus zorgde godzijdank meteen voor een oplossing en ik mag gewoon beginnen in januari. Ander goed nieuws is, dat m’n phd-vak in statistiek wordt geaccepteerd en ik dus een vrijstelling kan behalen.

Tot zover de studie update voor deze week. Er waren namelijk leukere dingen te beleven. Donderdag een beachparty in een van de appartementen op de campus. Blijft een apart gevoel om in je zwembroek rond te lopen terwijl buiten sneeuw ligt. Maar de Canadezen hebben daar uiterst goede oplossingen voor, tunnels! Hiermee kun je bijna overal komen zonder buiten te hoeven lopen. Ideaal als het regent of -20 is.

Daarna was het vrijdag tijd voor een lang weekend richting de sneeuw. Zoals altijd bleek dat de andere studenten niet al te veel organisatietalent hebben, dus heb ik klein beetje geprobeerd bij te sturen. Dankzij een excellente planning van mij op vrijdag kwam alleen ik veel te laat op gang. De auto werd daardoor ruim anderhalf uur later opgehaald waardoor we redelijk opgesloten zaten in de spits. We moesten ook nog even de computer van Hilde omruilen en eten halen voor het hele weekend. Dat laatste werd een avontuur op zich. Ik ging met Hilde en Erik richting Superstore, want die is een stuk goedkoper dan andere supermarkten. Deze ligt echter in een van de vele buitenwijken die Calgary heeft. De stad is namelijk behoorlijk uit z’n voegen aan het groeien. Op de weg naar de Superstore begon Erik al grappen te maken over onze auto, een heuse Dodge Caravan familiebus en de buitenwijken die hij “suburban-hell” noemde. Het werd pas echt hel op de weg terug. Uiteraard net even een verkeerde afslag gepakt en daar reden we dan rond in “suburban hell”. Alles is hetzelfde en er is geen enkel verkeersbord te vinden die je de goede kant opstuurt. Na een klein halfuurtje rondtouren kwamen dan eindelijk weer terug aan de goede kant van de hemelpoort. Na dit overleefd te hebben, werd het tijd om snel richting universiteit te gaan, want we moesten onze ski's nog ophalen bij het Outdoor Centre. De universiteit heeft namelijk ongelofelijk goede faciliteiten.

In plaats van de afgesproken 5 uur, gingen we om een uurtje of 8 richting het appartement van Tom. Daar waren Nils en Tom al enigszins ongeduldig aan het worden, dus snel de spullen in de familiebus en een goede cd aan. Op 50 kilometer van Lake Louise kwamen we dan eindelijk in de sneeuw terecht en werd de weg flink wit. Natuurlijk was onze auto niet uitergerust met winterbanden en moest de snelheid er aardig uit. Om half elf kwamen we aan in het hostel, waar we op zoek gingen naar Graham, hij was namelijk zelf met de auto naar het hostel gekomen.
Daarna nog even wat biertjes gedronken en redelijk op tijd richting bed, want de volgende dag moest er natuurlijk geskied worden. Om 7 uur ging de wekker van Tom. Zijn wekker is er eentje van het type “WAKKER WORDEN!!!”. Op naar het ontbijt en snel richting het skigebied. Nils ging voor het eerst in z’n leven snowboarden en mocht aan het eind van de dag toch wel held van de dag genoemd worden. Ik liet me na een paar runs op de geprepareerde piste verleiden om mee te gaan met Erik, Tom en Graham richting de andere piste. Bij de lift werd nog geroepen “professionals only”, maar daar liet ik me natuurlijk niet door tegenhouden.
Boven bleek de piste niet geprepareerd, dus alleen maar diepe sneeuw en een traject tussen de bomen door. Dit kon nog weleens interessant worden. De andere jongens zouden me wel een beetje helpen, maar uiteraard werd het een pittige run. Op de weg naar beneden nog even een boom geknuffeld en behoorlijk gebroken kwam ik weer op het geprepareerde stuk. Ik ben dus duidelijk nog geen professional...

’s Avonds samen met Erik, Hilde en Graham het avondeten gemaakt en daarbij geprobeerd of Tom echt geen grenzen heeft qua hoeveelheden. Met een goedgevulde maag vielen de eerste rond een uurtje of 8 al in slaap en werd de kamer gevuld met flink geronk. De tweede dag begon met lichte spierpijn en eerst maar wat voorzichtige runs om de spieren op te warmen. Daarna de rest van de dag heerlijk geskied en het gevoel van controle gevonden. Aan het eind van de middag waren bij iedereen de spieren op, dus op naar het hostel.Weer met Erik en Graham gekookt, de enorme hoeveelheid eten ging dit keer net niet op, maar ik denk dat een gemiddeld weeshuis minder nodig heeft.

Maandag was het de laatste dag skiën. Graham ging terug naar Calgary en wij mochten nog een dagje. De spieren deden bij iedereen pijn en beginnend snowboarder Nils kon bijna niet meer zitten door alle valpartijen van de voorgaande dagen. Na een paar lekkere runs kwam ik met een wat hoge snelheid over een bobbel in piste heen en was het eerste sprongetje geboren. Uiteraard nog een paar keer herhaald en toen besloten dat ik de botten heel wilde houden. Om half drie m’n laatste run gemaakt want de benen waren op en er kwam een sneeuwstorm opzetten. Ik koos dan ook om Hilde en Erik te vergezellen met een warme chocomelk in de hut onderaan de berg.
Tom en Nils hielden het om drie uur ook voor gezien, dus de auto inladen en richting Calgary. In een flinke sneeuwbui en op zomerbanden de eerste kilometers terug geglibberd, dat moest dus rustig aan. Later werd de weg wel weer schoon en waren we even half 6 terug in Calgary waar de auto nog even afgetankt moest worden. Voor een kleine 35 euro de tank met 55 liter aangevuld, heerlijk die Canadese benzineprijzen! Daarna snel de auto leeggehaald, want als de auto voor 6 uur werd ingeleverd, kon er nog ruim $50 worden bespaard. Uitladen werd het toppunt van efficiency, want binnen 2 minuten stonden de spullen op straat. Daarna door het drukke verkeer naar de verhuurservice en daarmee kwam het weekend tot een einde.
De spierpijn voel ik nog steeds, maar ik kijk erg uit om binnenkort weer een wintersporttrip te plannen.

Presentatiestress

Nadat de afgelopen week vooral grieperig was verlopen, ben ik ondertussen aardig aangesterkt. Heb dus weer eens gesport en geprobeerd of ik alcohol alweer lekker vind.

Deze week eindelijk de eerste overwinning met m’n basketbalteam. Geen grote jongens dit keer, dus ik was ook eens een keertje de baas in de rebound. Weinig uitdaging deze wedstrijd en gewoon rustig de score uitbouwen naar een vernederende uitslag. Om de professionaliteit van mijn teamgenoten nog maar eens te bewijzen, stond er dit keer een camera bij om te wedstrijd te filmen.

Voor donderdag stonden twee presentaties op het programma en die moesten nog even in elkaar worden gezet. Het eerste projectgroepje was erg streberig en wilde de hele presentatie doorlopen voordat we “live” zouden gaan. Niet echt aan mij besteed, dus ik heb gewoon mijn stuk voorbereid en even wat dingen aangepast bij de andere mensen, want die hadden wat namen van bedrijven door elkaar gegooid. Soms is lezen best moeilijk. Tijdens de presentatie verliep alles overigens soepeltjes en ik begreep dat de prof wel tevreden was.
Het andere projectgroepje was weer eens erg druk. Ik besloot daarom met een meisje alles uit te werken. We moesten strategie uitwerken in een creatieve vorm, een aardig domme opdracht inderdaad. Niemand had een idee, dus ik besloot sport in te brengen. Het werd een soort “in-class-soccer-game”. Ik had nog nooit mensen laten voetballen in een klaslokaal en dat leek me toch wel grappig en met als afsluiter een videoclip met een fantastisch doelpunt. Alles doorgesproken en de presentatie in twee delen opgesplitst. Geen probleem zou je zeggen, totdat ik een uur van te voren een voicemailbericht ontving. Het meisje had een of ander drama en kon niet komen. Goed, improviseren voor mij en me even in het Engels er doorheen bluffen. Na een aantal aantekeningen gemaakt te hebben, was het tijd om naar het college te gaan en maar zien wat eruit zou komen. Na de introductie van het verhaal, de klas in twee teams ingedeeld en vrijwilligers gevraagd om mee te doen aan een potje voetbal en verteld dat ik verwachtte dat de teams hun speler zouden aanmoedigen. We hadden een hielarisch kwartiertje en ik kon dus opgelucht weer terug naar m’n plek in de collegezaal. Mission accomplished!

’s Avonds zou Erik een klein feestje hebben wat eigenlijk direct werd samengevoegd met een ander feestje binnen het universiteitsterrein. Best leuk dat iedereen op de campus woont. Geen idee hoe laat het is geworden, maar de conclusie was wel dat het biertje weer prima smaakte...
Op zaterdag had Hilde een restaurant geregeld en gingen we met negen studenten wat eten downtown. Daarna zouden we naar een pub gaan, maar nadat die mijn rijbewijs niet wilde accepteren als ID, moesten we wat anders zoeken. We gingen naar Tantra een club in downtown. Daar waren geen problemen met ID-bewijzen, dus de avond daar maar verder voortgezet.

Dit weekend zijn ook plannen gemaakt voor een weekendje skiën. Vanaf volgend weekend gaan de pistes open. Het word een lang weekend Lake Louise. Ik had gehoopt liftpassen met korting te kunnen regelen, want ken een meisje wat voor het reserveringscentrum werkt voor de skigebieden. Helaas kon ze niets regelen, maar ik krijg binnenkort wel een keer snowboardles.