Laatste hike

Na een weekend vol gezellige feestjes was het deze week even “game over”. Ik was op zondag naar het park gegaan en voelde ’s avonds een griepje opkomen. De rest van de week ben ik dan ook ziekjes geweest en ik pruttel nog een beetje na.

Ondanks dat ik weinig woorden heb vuil gemaakt aan de studie, kreeg ik deze week de eerste resultaten binnen. De quiz en de groepsopdracht beide afgesloten met een “B” wat ongeveer gelijk staat aan een zeven in Nederland. Niet echt ontevreden alleen jammer dat de groepsopdracht flink omlaag gehaald is door de inspanningen van mijn groepgenoten. Mijn stuk was namelijk wel goed beoordeeld. Maar goed, ik moet eerlijk bekennen dat de studie niet de allerhoogste prioriteit heeft...

Dit weekend stond er namelijk weer een hike op het programma. Het zou bijna gaan vervelen, maar dit was waarschijnlijk de laatste mogelijkheid voordat de winter echt gaat beginnen.
De voorbereidingen begonnen donderdagavond. Na veel discussie en uitzoeken hoe de condities in de verschillende gebieden waren, was het plan dan eindelijk duidelijk. We gingen naar Kananaskis, nee geen typefout.
Zaterdagochtend met Tom om de huurauto gegaan. Voor de zekerheid gevraagd of hij vaker met een automatische versnellingsbak had gereden en na een ontwijkende antwoord verteld dat hij z’n linkerbeen NIET mocht gebruiken. Uiteraard waren we alsnog bij de eerste remactie aan het “voorruitkoppen”, met links remmen gaat namelijk een stuk minder gecontroleerd.
Na een kleine twee uur kwamen we dan op onze hikelocatie. Dikke jassen aan want er stond een straffe wind. Nadat we tussen de bomen kwamen, ging het beter en konden de handschoenen uit en de mutsen af. Het pad ging stijl omhoog en na een tijdje kwamen we in de diepe sneeuw terecht, erg mooi. Na twee uur even gestopt voor lunch en besloten dat we naar de top zouden gaan, want dat moest wel een fantastisch uitzicht opleveren. Hilde bleef achter om sneeuwpoppen te bouwen en ik ging samen met Nils en Tom verder omhoog. Na ongeveer drie keer dood gaan en bijna van de berg gewaaid te zijn, kwamen we aan op de top. En ik kan niet anders zeggen dat het uitzicht de barre tocht waard was, geweldig!
Nadat we vermoeid aangekomen waren bij de auto, gingen we op weg naar Calgary.

Naast de hike stond een nog groter avontuur op het programma, naar CostCo. Of in ieder geval de andere mensen die mee zouden gaan, die waren overenthousiast. CostCo is een soort Makro waar je alles in té grote verpakkingen kunt kopen. Het kon mij niet warm maken, maar uiteraard heb ik ook wat dingen in bulk aangeschaft die me normaal aardig wat meer zouden kosten. De kassa was een feest op zich. We kwamen aan met vijf winkelwagens aan en die moesten dankzij het pasjessysteem tegelijk worden afgerekend. Met een kleine $ 700,- aan boodschappen gingen we naar de auto, een 6 persoons minivan. Deze zakte bijna door z’n assen en Tom was enorm nerveus dat de auto kapot zou gaan. Uiteindelijk kwamen we heelhuids aan bij de universiteit en kon ook hij weer lachen. Voor mij wel de laatste keer CostCo, want het hele circus was niet helemaal aan mij besteed.
Heb daarna iedereen uitgenodigd om te komen eten en onder het genot van een biertje een avondje grappen zitten maken.
’s Ochtends zou ik met Tom naar een skibeurs gaan, want ik zoek nog een skibroek. Toen ik m’n ogen open deed, was de wereld wit. Dit keer geen laf sneeuwbuitje, maar 30/40 cm en -9 ◦ celcius. De beurs bleek waardeloos en na een half uurtje rondlopen zijn we weer terug gegaan naar de universiteit. Daarna had ik afgesproken met Huichang, het Taiwanese meisje. Zij had een kaartje over voor het theater op de universiteit en vroeg of ik mee wilde. Ik had een brave voorstelling verwacht, maar het werd er een vol dronkenschap, sex en geweld. Best een interessante voorstelling, maar andere mensen konden het minder goed waarderen en verlieten de zaal al na een aantal minuten.