Skiën

Nadat de eerste sneeuw een aantal weken geleden was gevallen, begonnen de eerste nerveuze trekjes bij de die-hard wintersporters al naar voren te komen. Dit weekend was het dan zo ver, een lang weekend skiën in Lake Louise.

Voordat het weekend echt van start kon gaan, moest echter eerst wat dingen uitzoeken voor mijn master in Nederland. Ik kreeg een wat verontrustend mailtje over vakken die ik in november/ december in Nederland zou moeten volgen om gebruik te kunnen maken van de januari-instroom. Een mailtje richting de Erasmus zorgde godzijdank meteen voor een oplossing en ik mag gewoon beginnen in januari. Ander goed nieuws is, dat m’n phd-vak in statistiek wordt geaccepteerd en ik dus een vrijstelling kan behalen.

Tot zover de studie update voor deze week. Er waren namelijk leukere dingen te beleven. Donderdag een beachparty in een van de appartementen op de campus. Blijft een apart gevoel om in je zwembroek rond te lopen terwijl buiten sneeuw ligt. Maar de Canadezen hebben daar uiterst goede oplossingen voor, tunnels! Hiermee kun je bijna overal komen zonder buiten te hoeven lopen. Ideaal als het regent of -20 is.

Daarna was het vrijdag tijd voor een lang weekend richting de sneeuw. Zoals altijd bleek dat de andere studenten niet al te veel organisatietalent hebben, dus heb ik klein beetje geprobeerd bij te sturen. Dankzij een excellente planning van mij op vrijdag kwam alleen ik veel te laat op gang. De auto werd daardoor ruim anderhalf uur later opgehaald waardoor we redelijk opgesloten zaten in de spits. We moesten ook nog even de computer van Hilde omruilen en eten halen voor het hele weekend. Dat laatste werd een avontuur op zich. Ik ging met Hilde en Erik richting Superstore, want die is een stuk goedkoper dan andere supermarkten. Deze ligt echter in een van de vele buitenwijken die Calgary heeft. De stad is namelijk behoorlijk uit z’n voegen aan het groeien. Op de weg naar de Superstore begon Erik al grappen te maken over onze auto, een heuse Dodge Caravan familiebus en de buitenwijken die hij “suburban-hell” noemde. Het werd pas echt hel op de weg terug. Uiteraard net even een verkeerde afslag gepakt en daar reden we dan rond in “suburban hell”. Alles is hetzelfde en er is geen enkel verkeersbord te vinden die je de goede kant opstuurt. Na een klein halfuurtje rondtouren kwamen dan eindelijk weer terug aan de goede kant van de hemelpoort. Na dit overleefd te hebben, werd het tijd om snel richting universiteit te gaan, want we moesten onze ski's nog ophalen bij het Outdoor Centre. De universiteit heeft namelijk ongelofelijk goede faciliteiten.

In plaats van de afgesproken 5 uur, gingen we om een uurtje of 8 richting het appartement van Tom. Daar waren Nils en Tom al enigszins ongeduldig aan het worden, dus snel de spullen in de familiebus en een goede cd aan. Op 50 kilometer van Lake Louise kwamen we dan eindelijk in de sneeuw terecht en werd de weg flink wit. Natuurlijk was onze auto niet uitergerust met winterbanden en moest de snelheid er aardig uit. Om half elf kwamen we aan in het hostel, waar we op zoek gingen naar Graham, hij was namelijk zelf met de auto naar het hostel gekomen.
Daarna nog even wat biertjes gedronken en redelijk op tijd richting bed, want de volgende dag moest er natuurlijk geskied worden. Om 7 uur ging de wekker van Tom. Zijn wekker is er eentje van het type “WAKKER WORDEN!!!”. Op naar het ontbijt en snel richting het skigebied. Nils ging voor het eerst in z’n leven snowboarden en mocht aan het eind van de dag toch wel held van de dag genoemd worden. Ik liet me na een paar runs op de geprepareerde piste verleiden om mee te gaan met Erik, Tom en Graham richting de andere piste. Bij de lift werd nog geroepen “professionals only”, maar daar liet ik me natuurlijk niet door tegenhouden.
Boven bleek de piste niet geprepareerd, dus alleen maar diepe sneeuw en een traject tussen de bomen door. Dit kon nog weleens interessant worden. De andere jongens zouden me wel een beetje helpen, maar uiteraard werd het een pittige run. Op de weg naar beneden nog even een boom geknuffeld en behoorlijk gebroken kwam ik weer op het geprepareerde stuk. Ik ben dus duidelijk nog geen professional...

’s Avonds samen met Erik, Hilde en Graham het avondeten gemaakt en daarbij geprobeerd of Tom echt geen grenzen heeft qua hoeveelheden. Met een goedgevulde maag vielen de eerste rond een uurtje of 8 al in slaap en werd de kamer gevuld met flink geronk. De tweede dag begon met lichte spierpijn en eerst maar wat voorzichtige runs om de spieren op te warmen. Daarna de rest van de dag heerlijk geskied en het gevoel van controle gevonden. Aan het eind van de middag waren bij iedereen de spieren op, dus op naar het hostel.Weer met Erik en Graham gekookt, de enorme hoeveelheid eten ging dit keer net niet op, maar ik denk dat een gemiddeld weeshuis minder nodig heeft.

Maandag was het de laatste dag skiën. Graham ging terug naar Calgary en wij mochten nog een dagje. De spieren deden bij iedereen pijn en beginnend snowboarder Nils kon bijna niet meer zitten door alle valpartijen van de voorgaande dagen. Na een paar lekkere runs kwam ik met een wat hoge snelheid over een bobbel in piste heen en was het eerste sprongetje geboren. Uiteraard nog een paar keer herhaald en toen besloten dat ik de botten heel wilde houden. Om half drie m’n laatste run gemaakt want de benen waren op en er kwam een sneeuwstorm opzetten. Ik koos dan ook om Hilde en Erik te vergezellen met een warme chocomelk in de hut onderaan de berg.
Tom en Nils hielden het om drie uur ook voor gezien, dus de auto inladen en richting Calgary. In een flinke sneeuwbui en op zomerbanden de eerste kilometers terug geglibberd, dat moest dus rustig aan. Later werd de weg wel weer schoon en waren we even half 6 terug in Calgary waar de auto nog even afgetankt moest worden. Voor een kleine 35 euro de tank met 55 liter aangevuld, heerlijk die Canadese benzineprijzen! Daarna snel de auto leeggehaald, want als de auto voor 6 uur werd ingeleverd, kon er nog ruim $50 worden bespaard. Uitladen werd het toppunt van efficiency, want binnen 2 minuten stonden de spullen op straat. Daarna door het drukke verkeer naar de verhuurservice en daarmee kwam het weekend tot een einde.
De spierpijn voel ik nog steeds, maar ik kijk erg uit om binnenkort weer een wintersporttrip te plannen.