Good bye Calgary, Welcome home...

Na 4,5 maand was het dan zo ver, afscheid nemen van Calgary en de mooie tijd. Back to reality in Nederland waar weer nieuwe dingen staan te wachten.

De laatste tien dagen in Calgary vlogen voorbij. Nog een paar keer biertjes wezen drinken met m’n vrienden en rondhangen in de stad of de campus. Daarnaast ben ik het laatste weekend nog naar Banff geweest om echt afscheid te nemen van de bergen. Zaterdagmiddag werd ik opgehaald door een van de medewerkers van het autoverhuurbedrijf, die me ondertussen ook echt als vaste klant gaan beschouwen. Altijd een leuk praatje en omdat een van deze jongens ook eens op uitwisseling is geweest in Europa, zijn er gespreksonderwerpen genoeg.
Het weer was prima en gelukkig met een graadje of -10 niet te koud. De spaarpot begon langzaam toch wat leeg te raken, dus in plaats van skiën hebben we besloten nog een keertje te hiken met snowboots.
Dit keer verbleven we niet in een basic hostel, maar een hotel in Banff. Leuk stadje wat er sprookjesachtig uitziet in de sneeuw.

Na mijn terugkomst in Calgary werd het ook langzaam tijd om de spullen in te pakken en me voor te bereiden voor het vertrek richting Nederland. Ondertussen begon de studie in Nederland ook alweer in m’n nek te hijgen, want omdat ik de eerste colleges gemist had, moest ik vervangende opdrachten inleveren. Gelukkig kreeg ik hiervoor een aantal dagen uitstel.
Bij het verzamelen van m’n spullen begon ik toch wat angstig te raken, hoe ga ik dit allemaal in mijn twee koffers krijgen?! Met een beetje passen en meten, ging zo goed als alles mee.
Op de dag van vertrek bleek mijn huisgenoot de zogenaamd geregelde auto niet voor elkaar gekregen te hebben. Gelukkig belde nog een van m’n Canadese vrienden om afscheid te nemen en bood zij me een lift aan. Op het vliegveld bleken mijn koffers te zwaar, maar nadat ik enkele boeken verdeelde over twee rugzakken, zat ik precies met alles aan het maximum gewicht. Soms heb je wel een beetje geluk nodig. De vlucht begon met ruim twee uur vertraging, want er was een defect aan het drinkwatersysteem. Na het nemen van een slaappil heb ik verder erg weinig meegekregen van de vlucht naar Frankfurt. De geur van ontbijt maakte me wakker en twee uur later stond ik op Duitse grond. Helaas was mijn aansluitende vlucht richting Amsterdam al vertrokken, dus zou ik vier uur moeten doorbrengen op het vliegveld. Omdat ik niet wist welke vlucht ik had en op welke gate deze zou vertrekken, liep ik naar de eerste gate die ik tegenkwam. Voordat ik iets kon zeggen, vroeg de medewerker of ik nog mee moest op de vlucht naar Amsterdam. Ik vertelde hem dat ik niet op deze vlucht zat, maar wel graag mee zou willen. Kort overleg was voldoende om te besluiten me mee te nemen en ik kon direct instappen om te vertrekken. In het kleinste vliegtuig op het vliegveld, gingen we op weg naar Nederland. Na een kop koffie en een broodje, werd de landing ingezet en was ik nog redelijk op tijd in Amsterdam. Daar stonden m’n ouders en zusje al een paar uur te wachten. M’n koffers bleken helaas de vlucht niet gehaald te hebben, maar deze werden de volgende ochtend netjes thuis afgeleverd, scheelde weer een hoop sjouwen.

En zo vlogen de maanden veel te snel voorbij. Het leven in Nederland is alweer helemaal van start en ik heb het gevoel niet weggeweest te zijn. Gelukkig zijn de herinneringen nog steeds fantastisch en wie weet komt er over een poosje wel weer een nieuw buitenlands avontuur...

Fernie

Na een laatste nacht illegaal slapen in mijn appartement was het dan eindelijk tijd voor vakantie. Tien dagen winterpret.

Daar stonden we dan voor het appartementencomplex van Erik. Een grote stapel met dozen bier en tientallen tassen vol met eten. Daarnaast nog de normale bagage, drie paar ski’s en twee snowboards. Met dodelijke precisie werd alles ingeladen en was de auto vol. Even na drie uur was iedereen ingestapt en kon de vier uur durende reis naar Fernie beginnen. Met enig geklaag over de beperkte zitruimte, kwamen we om een uurtje of zeven aan in het hostel en gingen de twee 19 inch pizza’s de oven in.
De volgende dag zouden we vroeg op pad gaan om als eerste de piste op te gaan. Een plan wat jammerlijk mislukte doordat mijn kamergenoten Erik, Sophia en ik veel te laat opstonden. Ondertussen wel genoeg skipret gehad die dag, want ik ging met de wat meer ervaren snowboarders mee de diepe sneeuw in. Uiteraard behoorlijk doorbijten, maar wel enorm gaaf. De laatste runs was de kracht echt helemaal weg. Totaal “out of control” wist ik nog wel beneden te komen en ik realiseerde me dat ik echt teveel had gedaan voor de eerste dag. Het was kerstavond en dat is de avond waarop de zweden een kerstmaaltijd hebben. Erik en Sophia zijn Zweeds, dus dat moest gevierd worden. Op naar een restaurant wat Zweeds kerstdiner had en lekker gegeten. Veel vis en uiteraard de welbekende Swedish meatballs.

Terwijl wij heerlijk lagen te slapen was er buiten een enorme bult sneeuw aan het vallen. Meer dan 20 cm verse sneeuw maakt iedereen blij en uiteraard werd direct de diepe sneeuw opgezocht. De benen deden goed pijn, maar uiteraard was opgeven geen optie. Het skiën gaat er op vooruit en de snowboarders hoeven niet eens enorm lang op mij te wachten bij de lift.
Na een goede steak als kerstdiner was het Discovery Channel time. Totaal uitgeteld lagen Sophia; Erik; Lars en ik te kijken naar de “crab fishing” marathon uitzending. Ik kan je vertellen dat je zo’n krabfuik niet wil kwijtraken, want die kosten $800,-!

Na drie dagen skiën was het voor mij tijd om een dagje vrij te nemen. Het was een verademing om even te chillen in het hostel en niks te doen. Later die week kwam John met de Greyhound over uit Calgary en werden ’s avonds de bloementjes buiten gezet in het nachtleven van Fernie. Een paar uur later, een beetje alcohol, met één contactlens en zonder de kwijtgeraakte sjaal liep ik terug naar het hostel. Ondertussen was Sophia verstoppertje met mij aan het spelen, zonder dat ik daar iets van af wist. Uiteraard was de volgende dag redelijk pittig. John had nog niet geskied dit jaar en ik had beloofd die dag wel te gaan. Daar had ik uiteraard spijt van, maar eenmaal op de lange latten was het best wel lekker.
Tijdens oud&nieuw hadden we een goed diner met aansluitend een feest. Was een leuke avond, maar dankzij een lange dag skiën en nog wat moeite met de alcohol ging om een uurtje of 2:30 toch wel het licht uit. Na nog een dagje rondhangen in Fernie begon het gevecht om de auto weer volgeladen te krijgen. Één persoon meer, maar zonder de bult boodschappen. Met fantastische inbouwtechnieken pastte alles in de auto. Voordeel van mijn lengte, ik zat voorin en had de best plek. Na 4 uur rijden kwamen we weer aan in Calgary en was het fantastische ski-avontuur voorbij.

Daarnaast zal ik het studiegedeelte ook nog eens aanhalen. Ik zou het bijna vergeten, maar de resultaten van mijn vakken zijn binnen. B’s voor het statistiekvak en Global Strategic Management en een B- voor Strategic Management. Ik ben vooral erg blij met het resultaat voor het statistiekvak van het Phd programma. Heb er erg hard voor gewerkt en dus met een ruime voldoende afgesloten. Dit betekent dat ik geen statistiekvak meer hoef te volgen aan de Erasmus en dat scheelt me weer een aantal maanden studievertraging.